Conquerir
Alternance iè / e et part. pass. particulier. Se conjuguent de même : aquerir, s’enquerir, requerir.
Gérondif
en conquerent.
Participe Passé
conquist, conquista.
Présent
conquièri (e,o), conquières, conquièr ~ conquière, conquerèm, conquerètz, conquièron.
Imparfait
conqueriáu, conqueriás, conqueriá, conqueriam, conqueriatz, conquerián.
Preterit
I
conqueriguèri (e,o), conqueriguères, conqueriguèt, conquerigueriam, conquerigueriatz, conqueriguèron.
II
conquerèri (e,o), conquerères, conquerèt, conquereriam, conquereriatz, conquerèron.
Futur
conquerirai, conqueriràs, conquerirà, conquerirem, conqueriretz, conqueriràn.
Conditionel
conqueririáu, conqueririás, conqueririá, conqueririam, conqueririatz, conqueririán.
Subjonctif présent
conquièri (e,o), conquières, conquière, conquerem, conqueretz, conquièran.
Subjonctif-imparfait
I
conqueriguèssi (e,o), conqueriguèsses, conqueriguèsse, conqueriguessiam, conqueriguessiatz, conqueriguèsson.
I
conquerèssi (e,o), conquerèsses, conquerèsse, conqueressiam, conqueressiatz, conquerèsson.
Impératif
conquière, conquerem, conquerètz. conquières pas, conquerem pas, conqueretz pas.
Chercher un autre verbe
cliquez sur un verbe dans la liste, utilisez le filtre si necessaire